محبوبیت کی دراما یا سریال‌های کره‌ای، با آن رنگ و لعاب خوب و داستان‌های پرفراز و نشیب، آنقدر جهانی شده که از آن با عنوان قدرت نرم و دارایی اقتصادی این کشور یاد می‌کنند؛ دارایی‌ای که اخیرا دردسرهایی جهانی و انتقادهایی گسترده به همراه آورده است.

محبوبیت کی دراما یا سریال‌های کره‌ای، با آن رنگ و لعاب خوب و داستان‌های پرفراز و نشیب، آنقدر جهانی شده که به گزارش استاتیستا، بیش از ۶۶% طرفدار بین‌المللی پیدا کرده‌اند. بر اساس یک نظرسنجی که در سال ۲۰۲۲ و در ۲۶ کشور جهان انجام شده، حدود ۳۶ درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که سریال‌های کره‌ای (K-dramas) در آن سال در کشورهایشان بسیار محبوب بوده است.

روند رو به رشد محبوبیت جهانی فرهنگ عامه کره جنوبی از دهه ۱۹۹۰ قابل ردیابی و رو به افزایش است و کارشناسان این رشد توجه‌برانگیز را عمدتاً مدیون گسترش موسیقی پاپ و درام های این کشور می‌دانند. پژوهش اخیر دانشگاه ملبورن نشان می‌دهد که محبوبیت جهانی فرهنگ و زبان کره ناشی از موفقیت گروه‌های موسیقی‌ای مانند بی تی اس، BTS، و همچنین سریال‌هایی مانند جواهری در قصر، بازی ماهی مرکب و … است؛ موفقیتی که به نوعی از قدرت نرم و به عنوان یک دارایی اقتصادی مهم برای کره جنوبی شناخته می‌شود.

وجه سرگرم‌کننده این محصولات اما تنها موضوع مورد توجه نیست. این محصولات با ترویج نوعی خشونت کره‌ای همراه هستند که باعث نگرانی جهانی شده است. به گزارش گاردین، آخرین آمارهای دولتی در این کشور نشان می‌دهد که موارد خشونت و قلدری مدارس در دهه گذشته در کره جنوبی افزایش یافته تا جاییکه رئیس جمهور این کشور متعهد شده تا به خشونت در مدرسه پایان دهد و دولت سوابق قلدری دانش‌آموزان را ثبت و در هنگام ورود به دانشگاه منعکس کند.

این قلدری و زورگویی که به اذعان رسانه‌های کره‌ای، جزئی از فرهنگ این کشور است بازتاب دراماتیک زیادی در سریال‌های کرده‌ای دارد: دختر مدرسه‌ای در حالی که یک بیگودی آهنی که از گرمای سوزان قرمز شده را در دست دارد مشغول عذاب دادن همکلاسی خود در سالن بدنسازی متروک مدرسه است. این بیگودی گوشت تن همکلاسی را در حالی که دوربین حرکت می‌کند تا جای زخم را روی بدن قربانی نشان دهد، ملتهب می‌کند. این صحنه از سریال مشهور افتخار، The Glory، یک درام جسورانه جدید کره‌ای که به موفقیت جهانی دست یافته، عمق اپیدمی قلدری مدرسه ای این کشور را به بینندگان نشان می‌دهد.

کومجو کواک، استاد روانشناسی دانشگاه ملی سئول، می‌گوید موارد خشونت و قلدری در کره جنوبی منعکس کننده فرهنگ جمعی است، جایی که فشار همسالان نقش مهمی در شکل دادن به رفتار ایفا می‌کند؛ «ما گروهی تشکیل و دیگران را عذاب می‌دهیم.». رفتاری که مستلزم آسیب مداوم و مکرر در طول زمان است که اغلب روانی یا عاطفی است.

او می‌گوید قلدری و خشونت ممکن است در مدارس دیده شود اما روش‌های مورد استفاده پیچیده‌تر و مخرب‌تر شده‌اند و دانش‌آموزان اغلب صحنه‌هایی از فیلم‌ها را تقلید و از رسانه‌های اجتماعی برای گسترش آن استفاده می‌کنند. لی سانگ وو، معلم مدرسه ابتدایی و مدیر اتحادیه معلمان و کارکنان آموزش و پرورش کره (KTU)، نیز می گوید که خشونت و قلدری در مدرسه می‌تواند عزت نفس دانش‌آموز را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و منجر به انزوای اجتماعی و افزایش سطح افسردگی و اضطراب شود.

به گزارش خبرگزاری کره‌ای جونگ آنگ دیلی، خشونت روزافزون سریال‌های کره‌ای، بینندگان خارجی را نیز در شوک و آشفتگی فرو برده؛ چیزی که در نظرات و نقدهای آنلاین به وضوح مشخص است؛ در برخی کشورها، شهرت سریال افتخار، جنبشی را در رسانه‌های اجتماعی برانگیخت که به خشونت آن اعتراض کردند.

کارشناسان می گویند این خشونت بینندگان را مجذوب خود می‌کند و دلیل اینکه خشونت مدرسه‌ای به عنوان یک موضوع کلیدی برای درام های مشهور کره‌ای مطرح شده این است که جلب توجه بینندگان با این موضوع آسان است. با این حال، روشن است که با توجه به اینکه نوجوانان و کودکان هم موضوع خشونت هستند و هم عامل خشونت، باید در به تصویر کشیدن آن دقت شود.

کیم سونگ سو، جامعه شناس و  منتقد فرهنگ پاپ، می‌گوید: «اگر عمل و انتقام به گونه‌ای به تصویر کشیده شود که فقط بر روی افزایش آدرنالین متمرکز باشد، ممکن است عوارض چنین رفتاری را در زندگی واقعی نادیده بگیرد. حتی اگر خشونت به صورت برهنه و آشکار به تصویر کشیده شود، باید به شکلی باشد تا مردم با رنج قربانیان همدردی کنند و داستانی به نمایش درآید که بتواند گفتمان اجتماعی سازنده‌ای را ایجاد کند. کیم معتقد است: «اگر این دیدگاه‌های منفی در مدارس و در میان نوجوانان رایج شود، تأثیرات نامطلوبی در جامعه ایجاد می‌کند.»