ظاهر جذاب کی پاپ که قصه پر دردی دارد
سرکارخانم حیدری کارشناس فرهنگ کره جنوبی گفت: ساعت استراحت کم و حجم بالای کار، قبل از اجرای کنسرت‌ها اولین نمود از زندگی یک آیدل کره‌ای است. به‌طوری که آن‌ها نمی‌توانند مواقعی که از اجرای کنسرت‌های پی‌درپی خسته شدند، دست از کار بکشند.
خبرگزاری فارس، گروه زندگی: کی پاپ به‌عنوان یک ژانر متمایز که جنبه‌های هیپ‌هاپ، راک، قطعه‌های رمانتیک پاپ، ریتماندبلوز و موسیقی الکترونیک را در بر می‌گیرد، شامل طراحی رقص‌های ماهرانه‌ای است که فراتر از آسیا به سایر قاره‌ها گسترش یافت، به‌گونه‌ای که گروه‌های کی پاپ نه‌تنها در آسیا، بلکه در اروپا و آمریکا کنسرت برگزار کردند که نشان از گسترش بخش‌ها و رشد سریع نفوذ فرهنگی کی پاپ است که بازارهای جدیدی را برای صنعت محتوای کره جنوبی باز کرده، در این میان افزایش علاقه‌مندان نوجوان و جوان ایرانی به این موسیقی قابل‌چشم‌پوشی نیست. به‌ظاهر این فرهنگ و موسیقی کی پاپ جذاب است، اما جذابی که در پس پرده آن رازهایی را دارد، حال که در کشور ما هم این علاقه به کی پاپ وجود دارد، آیا حواسمان هست که چه بر سر فرهنگ و سبک زندگی نسل نو ایرانی می‌آید، در بخش اول گفت‌وگو با زهرا حیدری سردبیر فصلنامه مطالعات راهبردی کره جنوبی و مسئول بخش خواهران مدرسه زبان و فرهنگ کره پیش‌تر با کی پاپ و تاریخچه تشکیل آن آشنا شدیم، حال در بخش دوم این گفت‌وگو آنچه فراروی شما مخاطبان قرار می‌گیرد، جدا از آن زرق‌وبرق گروه‌های کی پاپ است، طرح موضوعاتی مانند یک روزکاری آیدل‌های کره‌ای نشان می‌دهد زیاد هم قصه، قشنگ و جذاب نیست، چرای آن را در ادامه گفت‌وگو خواهید فهمید، با ما همراه باشید. البته پیش‌ازاین نیز گروهی از مخاطبان فارس با ثبت پویشی با عنوان «فراگیری موج کی پاپ در فرزندانمان را دریابید» خواستار ورود مسئولانه مسئولان فرهنگی در این زمینه شده بودند.
ظاهری جذاب که قصه پر دردی دارد
*آیا آنچه در فیلم‌ها آیدول‌های کره‌ای برای مخاطبان ارائه می‌دهند، در زندگی‌شان خوشحال و موفق هستند؟
ـ صنعت فیلم‌سازی در کره جنوبی جزو یکی از صنایع پر رقابت در این کشور در کنار صنعت موسیقی‌اش است که بازیگرها و سلبریتی‌هایشان علاوه بر اینکه باید خودشان را به تراز آنچه که کمپانی‌های سرگرمی و فیلم‌سازی می‌خواهند، برسانند، تمرکز هم باید روی ظاهرشان داشته باشند. به این معنا که ظاهر جذاب و خاص را مردم می‌پسندند. به همین خاطر عمل‌های جراحی در میان سلبریتی هایشان رایج است برای اینکه وزن مناسبی داشته باشند باید رژیم سخت بگیرند. ورزش‌های بسیار سنگین دارند.نه‌تنها در کشور کره جنوبی، بلکه در تمام دنیا همین است.
اولین نمود از زندگی یک آیدل کره‌ای
یکی از کارآموزان سابق کی پاپ به نام ودیاس درباره شرایط سخت حضور در این کمپانی‌ها می‌گوید که گرسنگی‌دادن بـه خودمان خیلی عادی شده بود. برخی افرادی که در دوره آموزشی بودند، به اختلالات تغذیه اعم از آنورکسیا و بولیمیا دچار شده بودند و بسیاری اعم دختران حتی دوره‌های قاعدگی نداشتند. این عادی بود که از خستگی بیهوش شویم، اغلب مجبور بودیم بـه حمل افراد بیهوش به داخل خوابگاه‌ها کمک کنیم». توجه کنید ساعت استراحت کم و حجم بالای کار، اولین نمود از زندگی یک آیدل کره‌ای است. به‌طوری که آن‌ها نمی‌توانند مواقعی که از رقصیدن، آوازخواندن و اجرای کنسرت‌های پی‌درپی خسته شدند، دست از کار بکشند و به خودشان استراحت بدهند، بلکه باید با تمام توان به کارشان ادامه دهند، حتی قید تعطیلات آخر هفته را بزنند. در واقع آن‌ها خیلی بیشتر از شیفت کاری در روز کار می‌کنند. به طور متوسط فقط ۴ ساعت در روز را به خواب اختصاص می‌دهند. به طور مثال جین عضو گروه بی‌تی‌اس شرح‌حال گروهش را این‌طوری بیان کرده است که «هیچ روز تعطیلی نداریم، من در آن شرایط به این فکر می‌کردم که آیا درست است که یک انسان تا این حد زندگی‌اش خسته‌کننده باشد»!
آمار بالای خودکشی در میان خوانندگان کی پاپ
بااین‌وجود بازار صنعت فیلم‌سازی صنعتی به‌شدت رقابتی است و در کره جنوبی چندین برابر است که باعث می‌شود افسردگی بین بازیگرانشان زیاد باشد. متأسفانه هر چند وقت یک‌بار شاهد این هستیم که یکی از این‌ها خودکشی کرده یا دچار افسردگی شدید شده است. به طور مثال در سال‌های اخیر یکی از خواننده‌ها به نام «گو هارا» که بازیگر هم بود و در فیلم شکارچی شهر هم بازی کرده بود، خودکشی کرد یا «لی اون جو» بازیگر فیلم‌های فونیکس و اسکارلت یا «جانگ جا یون» هم در سال ۲۰۰۹ خودکشی کرده بود. اکثر این افراد علت خودکشی‌شان را در نامه‌ای می‌نویسند یا اظهار می‌کنند که در یک نمونه‌ای فردی به‌عنوان مثال مدیر برجسته یکی از هلدینگ‌ها خودکشی کرده بود. در یک نامه خودکشی که توسط ستاره کی پاب کیم جونگ هیون ۲۷ساله پیش از مرگ او منتشر شده بود، عمق مشکلات و مبارزات او با افسردگی فاش شده بود. همچنین «لی سون کیون» بازیگر فیلم انگل که جایزه اسکار گرفت، به‌خاطر مصرف مواد مخدر توسط پلیس کره جنوبی بازداشت شد و در نهایت هم در برابر یک اتهام به رسوایی اخلاقی قرار گرفت و خودکشی کرد. بنابراین در میان خوانندگان کی پاپ در کره جنوبی افراد زیادی هستند که یا دست به خودکشی زدند یا افسردگی دارند. بااین‌وجود در میان این افراد آمار طلاق زیاد است، درحالی‌که غالباً از جهت ظاهری خیلی زندگی موجهی دارند.
قسمتی از کی پاپ که خشونت‌زاست
*به نظر شما ارتباطی میان کی پاپ و به خشونت کشیدن طرفدارانش وجود دارد؟ به‌خصوص رواج خشونت در میان نسل نو ایرانی؟
ـ ببینید این سؤال را من این‌طوری پاسخ می‌دهم، نمی‌توانید به شکل مستقیم بگویید که کی پاپ، یعنی موسیقی کره‌ای عامل خشونت نوجوانان و جوانان ما هست. این را اگر شما بخواهید به این شکل بیان کنید شاید در وهله اول مخاطبی که جواب این سؤال را می‌خواند، گارد بگیرد، به این معنا که بخش عظیمی از موسیقی که توسط کشور کره جنوبی تولید می‌شود، در آن خشونت ندارد. ریتمش، آهنگش، نوع موسیقی و متن موسیقی به‌گونه‌ای است که اتفاقاً به ما آرامش، امید و انگیزه می‌دهد.من این سؤال را دو بخش می‌کنم، بخش اول اینکه خود کی پاپ، دو بحث جدا است، یکی اینکه موزیک ویدئوها و موسیقی که ریتم هیپ‌هاپ و راک را دارد به شکل انتقادی بیان می‌شود و ریتم تندی دارد، در کنار آن تصویرپردازی خشن دارد و در کنار آن سناریوی داستانی که چیده می‌شود و متن موسیقیایی که القای خشونت را برای مخاطب دارد را می‌توانیم جزو این دسته قرار دهیم. به عبارتی دیگر موسیقی کره‌ای را می‌توانیم به چند دسته تقسیم کنیم. اصلاً کی پاپ ترکیبی از ژانرهای مختلف هیپ‌هاپ، راک و جاز است و در گروه‌های مختلف شاهد هستیم که سبک‌های مختلف را اجرا می‌کنند، پس نمی‌توانیم یک برچسب عام بزنیم. در نتیجه موسیقی‌ای که سبکش به شکل هیپ‌هاپ و راک است خودش ایجاد خشونت و القای خشونت دارد. این حسی است که نه‌تنها در نوع موسیقی کره‌ای، بلکه هر در دیگر موسیقی آمریکایی و اروپایی که این سبک را داشته باشد، القای خشونت دیده می‌شود.
طبق مطالعه انجام شده در دانشگاه میزوری مطرح شده است که اشعار موسیقی پاپ ـ رپ و هیپ‌هاپ را شاملش می‌شود ـ ممکن است به‌ظاهر شاد باشد و یک حس شادی را برای مخاطب ایجاد بکند، اما پرخاشگری و حس پرخاشگری را در مخاطب زیاد می‌کند و حس خشونت را افزایش می‌دهد.یک تحقیقی در انجمن روان‌شناسی آمریکا منتشر شده، می‌گوید کسانی که در معرض این سبک از موسیقی قرار می‌گیرند، کلاً افکار و احساساتشان متفاوت می‌شود و حالت پرخاشگرانه به آن‌ها دست می‌دهد. توجه کنید یک جنبشی به اسم جنبش «Black Lives Matter» می‌آید در مقابل کسانی که در شبکه‌های اجتماعی طرفدار کی پاپ و نژادپرستی هستند، بسیج می‌شوند. اصلاً خوانندگان بی‌تی‌اس در مورد نژادپرستی و نگاه‌های این چنینی مخالفت می‌کنند. پس شما نمی‌توانید بگویید بچه‌هایی که طرفدار کی پاپ هستند، غالباً خشن هستند. منتها موسیقی راک باعث خشونت و القای خشونت می‌شود و محتوایی که نوجوان گوش می‌کند و از لحاظ ذهنی و روانی بر او تأثیر می‌گذارد.
جایگزینی برای کی پاپ وجود ندارد
*جایگزینی برای کی پاپ کره‌ای در کشور وجود دارد؟ راهکار شما در این زمینه چیست؟
ـ ببینید ما در دوره‌های مختلف که برای اساتید مختلف، معلمان و مربیان در سطح کشور برگزار کردیم، متوجه شدیم که با فرهنگ و سبک زندگی‌های مختلف همراه با نگاه‌های سنتی و غیرسنتی مواجه هستیم. در برخی شهرها که کاملاً بافت سنتی خودش را دارد، مشاهده می‌کنیم که بچه‌هایشان درگیر موسیقی کره‌ای هستند یا فیلم‌های کره‌ای را زیاد نگاه می‌کنند، در نتیجه در سبک زندگی‌شان تأثیر گذاشته است. توجه داشته باشید جایگزینی برای کی پاپ وجود ندارد، چرا وجود ندارد؟به‌خاطر اینکه این بستر و فرهنگ‌سازی در کشور ما هنوز ایجاد نشده و بخش اندکی هم که دارد به سمت تولیدات داخلی می‌رود، بیشتر تمرکز و تسلطش روی فیلم‌سازی و انیمیشن برای کودک و نوجوان است. با اینکه در بحث موسیقی یک جریانی بعد از «سلام فرمانده» شروع شد و شاهد سرودهای دسته‌جمعی بر اساس باورهای دینی و ملی بودیم، باز هم نمی‌توانیم بگوییم این‌ها جایگزین کی پاپ هستند. زیرا نوع کی پاپ و سبک آن بسیار متفاوت است.
یکی از جذابیت‌های ظاهری کی پاپ این است که آن‌ها رقص جمعی به شکل منظم دارند، این‌ها را اضافه به نوع پوشششان، جذابیت‌های ظاهری‌شان و اندام‌هایشان کنید. حال شما نمی‌توانید بیایید مهندسی معکوس کنید و بگویید که من هم در کشورم می‌توانم شبیه آن را تولید کنم و برای نوجوانانم بسازم. منتها به شکل بومی می‌توان با اقدامات تخصصی و اصولی، زیرساخت‌های فرهنگی را درست کرد. به شرطی که در شکل کلان، بخش عظیمی از این جریان توسط دولت و حاکمیت رقم بخورد. به نظر می‌رسد نهادهایی تأسیس شود که بر اساس روان‌شناسی، مخاطب‌شناسی، فرهنگ‌شناسی و رنج سنی مخاطبان سناریو طراحی کند. به نظر بنده سالیان بسیار زیادی زمان می‌برد، همان‌طور که کشور کره جنوبی سالیان طولانی وقت گذاشت تا این موفقیت را کسب کند. از سویی دیگر آگاه‌سازی و آگاه‌بخشی به روش‌ها و ابزارهای مختلف باید برای نوجوان صورت بگیرد.
