در روزهای اخیر خبر سقوط هواپیمای کره‌ای منتشر شد و موجی از پیام‌های تسلیت از سمت طرفداران کره‌ای منتشر شد. انسان دوستی و نوع دوستی بسیار خوب است البته اگر به صورت گزینشی عمل نکنیم؛ یعنی همان‌طور که از فوت شهروندان کره‌ای ناراحت می‌شویم از کودک‌کشی در غزه هم غمیگن شویم.
برخلاف نوجوانان ما که متاثر و ناراحت از سقوط این هواپیما بودند، مردم کره جنوبی با کامنت‌ها و مطالب‌شون در فضای مجازی خانواده قربانیان را مورد شتم و هتک قرار داده‌اند. از زمان سقوط هواپیما در 29 دسامبر، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی و جوامع آنلاین مملو از نظرات نفرت‌انگیز و روایت‌های نادرست درباره قربانیان و خانواده‌هایشان شده‌اند. یکی از قابل توجه‌ترین موارد، یک پست تحقیرآمیز بود که نشان می‌داد خانواده‌های قربانیان از دریافت غرامت مورد حمایت دولت “خوشحال” هستند.
مردی 30 ساله به دلیل ارسال نظری که در آن نوشته شده بود “فکر کنید غرامت برای همه این افراد چقدر است؟ خانواده‌هایی که چندین مرگ دارند باید هیجان زده و خوشحال شوند” دستگیر شد. نظرات دیگر شامل “چرا باید غصه بخوریم؟ آنها غرامت می‌گیرند” و “خلبان فقط می‌خواست نقش قهرمان را بازی کند.”
شایعاتی نیز در مورد خدمه پرواز نیز منتشر شد و به دروغ ادعا کرد که خلبان و کمک خلبان زن هستند و به موجی از اظهار نظرهای زن ستیزانه دامن زد.
در فاجعه Sewol Ferry و در فاجعه ایته‌ون نیز خانواده‌های داغدار مورد تمسخر عمومی و خشونت‌های سایبری قرار گرفتند.
این نوع رفتارها علاوه‌بر اینکه آسیب‌های روانی بیشتری به خانواده‌های داغدار وارد می‌کند نشان از یک بیماری اجتماعی در جامعه کره است که سبب فقدان همدلی اجتماعی و انسانی شده است و جالب اینکه دولت کره جنوبی با همچین جامعه بیماری در حال ترویج «آرمان کره‌ای» در جهان می‌باشد.

مهدی منصوری خواه
مدیر مسئول فصلنامه مطالعات راهبردی کره جنوبی

┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

موسسه بین‌المللی هاتف شرق؛ اولین و تخصصی‌ترین مرجع نقد #موج_کره‌ای در کشور